Ὁ «νέος ἄνθρωπος» τοῦ «τρίτου ἀκαθορίστου φύλου»

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ὅτι ὑπῆρχαν δύο φῦλα, τό ἄρρεν καί τό θῆλυ, δηλαδή ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναίκα, ὑπῆρχαν καί μερικοί ἐπαμφοτερίζοντες γιά διαφόρους λόγους, κυρίως λόγῳ τῶν παθῶν. Ὅμως τελευταῖα μᾶς προέκυψε καί ἕνας ἄλλος ἄνθρωπος τοῦ «τρίτου φύλου», ὅπως ὀνομάσθηκε ἀπό τά δικαστήρια, ὕστερα ἀπό πολυετῆ ἀγώνα πού ἔκανε κάποιος ὡς ἄνθρωπος «ἀκαθορίστου φύλου» ἤ «τρίτου φύλου».

Πρόκειται γιά κάποιον πού ὀνομάζεται Νόρι Μέι Γουέλμπι, πού γεννήθηκε στήν Σκωτία ὡς ἄνδρας, ἀργότερα μετακόμισε στήν Αὐστραλία ὅπου ὑποβλήθηκε σέ ἐγχείρηση ἀλλαγῆς φύλου σέ γυναίκα, καί ἐπειδή διεπίστωσε ὅτι δέν αἰσθανόταν ἄνετα ὡς ἄτομο θηλυκοῦ γένους, ἀποφάσισε νά διακόψη τήν θεραπεία μέ ὀρμόνες καί νά ὑποβληθῆ σέ ἐγχείριση γιά νά μή ἀνήκη σέ «προκαθορισμένο» φῦλο. Στήν συνέχεια, ξεκίνησε ἕναν πολυχρόνιο ἀγώνα γιά νά ἀναγνωρισθῆ νομικά ὡς ἕνας ἄνθρωπος «ἀκαθορίστου» φύλου.

Τήν Τετάρτη 2 Ἀπριλίου 2014 «τό Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς Αὐστραλίας ἀποφάνθηκε ὅτι ἡ Πολιτεία τῆς Νέας Νότιας Οὐαλίας ὀφείλει νά ἀναγνωρίση τήν ὕπαρξη αὐτοῦ τοῦ τρίτου "ἀκαθόριστου" φύλου στό ὁποῖο ἀνήκει ὁ Νόρι Μέι Γουέλμπι» (Τά Νέα, 4-4-2014). Ἔτσι, δημιουργήθηκε ἕνας ἄνθρωπος «ἀκαθορίστου φύλου» (non - specific sex), πού δέν εἶναι οὔτε ἄνδρας οὔτε γυναίκα.

Ἐκπλήσσεται κανείς γιά τό ποῦ μπορεῖ νά φθάση ὁ ἄνθρωπος, πού εἶναι ἀπογοητευμένος ἀπό ὅλα καί θέλει νά γευθῆ νέες ἐμπειρίες καί καταστάσεις. Καί ὑπάρχουν πολλοί πού, ὑποστηρίζοντας τά ἀνθρώπινα δικαιώματα κάθε ἀνθρώπου, εἶναι ἕτοιμοι νά ἀποδεχθοῦν καί νά υἱοθετήσουν μιά τέτοια νοοτροπία. Ἄν ὅμως ἀρχίσουμε νά δεχόμαστε τά ἀνθρώπινα δικαιώματα χωρίς τούς ἀναγκαίους περιορισμούς, τότε θά φθάσουμε ὡς κοινωνία στήν καταστροφή.

Ἡ ὑπαρξιστική φιλοσοφία, κάνοντας λόγο γιά τήν ἐλευθερία, ἀναφέρεται στό ὅτι τό μεγαλύτερο πρόβλημα γιά τήν ἐλευθερία εἶναι τό «δεδομένο τῆς ὕπαρξης», τό ὅτι δέν ἔχουμε τό δικαίωμα καί τήν δυνατότητα νά ἐπιλέξουμε τό φῦλο, ἀλλά αὐτό μᾶς δίνεται χωρίς νά ὑπάρχη ἡ δυνατότητα τῆς ἐπιλογῆς. Νά, λοιπόν, πού τώρα λύεται καί αὐτό τό ἀτομικό δικαίωμα καί μάλιστα ἀναγνωρίζεται καί ἀπό τήν Πολιτεία. Ὅμως ποῦ μπορεῖ νά φθάση ἡ κοινωνία μέ τέτοιο σκεπτικό;

Ἡ δυαδικότητα τῶν φύλων εἶναι δεδομένη, καί μάλιστα ἔχει καί βιολογική ὑποδομή. Ὁ Θεός δημιούργησε τόν ἄνθρωπο ὡς ἄνδρα καί γυναίκα καί ἔτσι ἀναπτύσσεται ὁ ἄνθρωπος στήν κοινωνία, καί ἔτσι πληθύνεται τό ἀνθρώπινο γένος. Δυστυχῶς, λόγῳ πολλῶν αἰτίων ὑφίσταται σήμερα στήν κοινωνία ὁ «γενετικός μολυσμός» καί σέ αὐτό τό θέμα μέ παρέμβαση τοῦ ἰδίου τοῦ ἀνθρώπου.

Στήν Ἐκκλησία, ὅμως, ἔχουμε τήν δυνατότητα νά ὑπερβοῦμε αὐτό τό «δεδομένο τῆς ὕπαρξης», μέ τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, προσδιορίζοντας τίς πέντε διαιρέσεις, ἤτοι ἀκτίστου καί κτιστοῦ, νοητῶν καί αἰσθητῶν, οὐρανοῦ καί γῆς, παραδείσου καί οἰκουμένης, ἀνδρός καί γυναικός, γράφει ὅτι μέ τήν ἐν Χριστῷ ζωή ἀρχίζουμε ἀπό τήν ὑπέρβαση τῆς διαιρέσεως ἀνδρός καί γυναικός καί προχωρᾶμε καί στήν ὑπέρβαση τῶν ἄλλων διαιρέσεων. Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας ζοῦν καί πολιτεύονται ὡς ἄγγελοι, κατά τό τροπάριο «ἀγγελικῶς οἱ ἐν κόσμῳ πανηγυρίσωμεν», ἀλλά γίνονται καί ἄγγελοι στόν οὐρανό, ἀφοῦ κατά τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ «ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι» (Ματθ. κβ΄, 30).

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν γνωρίζη καί δέν μπορῆ νά γίνη ἐν Χριστῷ ἄγγελος, μέσα στήν μανία του γίνεται αὐτοβούλως ἕνας ἄνθρωπος «ἀκαθορίστου φύλου», καί κάτι χειρότερο, ἀφοῦ καί σέ αὐτά τά ζῶα ὑπάρχει ἔστω ἡ διάκριση τῶν φύλων.

Ν.Ι.

© 2013 Ἱερά Μητρόπολις Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου.