Οἱ ᾿Εμφανίσεις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἔγιναν σέ περίοδο κρίσιμη γιά τόν ᾿Αγῶνα τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων στόν χῶρο τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας. Σέ περίοδο κατά τήν ὁποία οἱ καινοτόμοι εἶχαν χλευαστικά καί μειωτικά ὀνομάσει τούς ᾿Ορθοδόξους "παλαιοημερολογίτες" καί τούς κατηγοροῦσαν σάν σχισματικούς. ῞Ομως οἱ μακαριστοί πατέρες μας εἶχαν βαθειά τήν πίστη καί βεβαία τήν συνείδηση, ὅτι δέν δημιούργησαν σχίσμα - ἀφοῦ σχίσμα δημιουργεῖται μόνον ὅταν ἕνα τμῆμα κλήρου καί λαοῦ διακόπτει κοινωνία μέ τόν κανονικό ᾿Επίσκοπο "ἀναιτίως", "ἀνευλόγως" καί μέ πρόφασι "ζητημάτων ἰασίμων" ἤ παραπτωμάτων τῶν ᾿Αρχιερέων (κατά τούς ῾Ιερούς Κανόνες ΛΑ' ᾿Αποστολικό, ΙΕ' τῆς Πρωτοδευτέρας ῾Αγίας Συνόδου καί Α' τοῦ Μεγάλου Βασιλείου) - ἀλλά ὅτι χωρίσθηκαν ἀπό καινοτόμους ποιμένες γιά λόγους πίστεως καί ὁμολογίας (ΙΕ' Κανόνας τῆς ῾Αγίας Πρωτοδευτέρας Συνόδου) καί παρέμειναν γνήσια μέλη τῆς ῾Αγίας τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας. Σέ περίοδο ἀκόμη ἀστυνομικῶν μέτρων καί μεσαιωνικῶν διωγμῶν, ὅταν τήν ποιμαντική ἀνεπάρκεια τῶν καινοτόμων ᾿Αρχιερέων εἶχε ἀντικαταστήσει ἡ ἀντλία τῆς Πυροσβεστικῆς καί τό ραβδί τοῦ χωροφύλακα.
Γιά τήν ῾Ιστορία, ἐπιβάλλεται νά γίνει μία σύντομη ἀναφορά στίς τέσσερεις συνολικά ᾿Εμφανίσεις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στήν δισχιλιετή ἱστορική πορεία τῆς ᾿Εκκλησίας.
28η ᾿Οκτωβρίου 312 μ.Χ.
Η Α' ᾿Εμφάνισις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
Πρόκειται γιά τήν πλέον γνωστή ἀπό τίς τέσσερεις ᾿Εμφανίσεις. ῎Εγινε στόν Μεγάλο Κωνσταντῖνο τήν παραμονή τῆς κρίσιμης μάχης μέ τόν Μαξέντιο, πού ἔγινε στήν Μουλβία γέφυρα ἔξω ἀπό τήν Ρώμη. Κατά τούς ἱστορικούς, "ὁ καλός Κωνσταντῖνος, ἱστάμενος εἴς τι ὑψηλόν σημεῖον πλησίον τοῦ ἐχθροῦ, παρετήρει μέ λύπην τά ἐχθρικά στρατεύματα καί διελογίζετο πῶς θά δυνηθεῖ νά κατανικήσῃ τοσοῦτον ἄπειρον πλῆθος. ᾿Ενῶ δέ ἵστατο οὕτω σκυθρωπός καί συλλογιζόμενος, εἶδεν εἰς τόν οὐρανόν ἐν ὥρᾳ μεσημβρίας τό σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, δι᾿ ἀστέρων συντεθειμένον. Πέριξ δέ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἦσαν γράμματα ἑλληνικά, τά ὁποῖα ἔγραφον, "Κωνσταντῖνε, ἐν τούτῳ νίκα". (Μεγ. Συναξαριστής τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἔκδοσις ἐπ. Ματθαίου Λαγγῆ, τ. Μαΐου, ἐκδ. 1977, σελ. 519-520).
Τό θαυμαστό αὐτό γεγονός συνεχίσθηκε καί τήν νύκτα, ὅταν ἐμφανίσθηκε "καθ᾿ ὕπνον" στόν Κωνσταντῖνο ὁ ᾿Εσταυρωμένος ᾿Ιησοῦς καί τοῦ εἶπε: "῎Εγειραι καί κατασκεύασον ἕνα Σταυρόν, καθώς αὐτός τόν ὁποῖον εἶδες, βάσταζε δέ αὐτόν εἰς τούς πολέμους μετά πίστεως ἵνα νικᾶς τούς πολεμίους σου πάντοτε".
᾿Αμέσως μετά τήν ἐμφάνιση αὐτή τοῦ Κυρίου, ὁ Κωνσταντῖνος εἶδε τόν Τίμιον Σταυρόν ὁλόφωτο στόν οὐρανό, βγαίνοντας ἀπό τήν σκηνή του. Μέ πίστη στήν δύναμη τοῦ ᾿Εσταυρωμένου, μέ πίστη στήν δύναμη τῆς νέας θρησκείας, μέ τόν Τίμιο Σταυρό σημαία του καί ὁδηγό του, πολέμησε καί νίκησε καί θεμελίωσε τήν πρώτη χριστιανική αὐτοκρατορία στήν ῾Ιστορία, μία αὐτοκρατορία ἡ ὁποία μεγαλούργησε γιά διάστημα μεγαλύτερο τῶν 11 αἰώνων (1100 ἐτῶν) καί διεφύλαξε καί μετέδωσε τήν ᾿Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη καί εὐσέβεια.
7η Μαΐου 346 μ.Χ.
῾Η Β' ᾿Εμφάνισις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
Παραχωρήθηκε ἀπό τόν Πανάγιο Θεό στά ῾Ιεροσόλυμα, κατά τήν περίοδο τῆς βασιλείας τοῦ υἱοῦ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου Κωνσταντίου (337-361) καί τῆς πατριαρχείας τοῦ ἁγίου Κυρίλλου. Κατά τούς χρονογράφους, "συνίστατο ὁ φανείς Τίμιος Σταυρός ὅλος ἐκ θείου φωτός, τόν ὁποῖον ἔβλεπεν πᾶς ὁ λαός, ἐφαίνετο δέ ἐξηπλωμένος ἐπί τοῦ ῾Αγίου Γολγοθᾶ καί ἀπό τοῦτον ἕως τοῦ ῎Ορους τῶν ᾿Ελαιῶν, τόσον δέ λαμπρός ἦτο, ὥστε μέ τάς μαρμαρυγάς καί τήν φωτοβολίαν του ἐσκέπαζε τάς ἀκτῖνας τοῦ ἡλίου" (Μέγ. Συναξαριστής, αὐτ., σελ. 159).
14η Σεπτεμβρίου 1925.
῾Η Γ' ᾿Εμφάνισις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
Πρόκειται γιά τό ἐξαίσιο ἐκεῖνο θαῦμα μέ τό ὁποῖο ὁ Θεός ἐπιβράβευσε τόν ἀγῶνα καί στήριξε τήν πίστη τῶν ἀγωνιζομένων Γνησίων ᾿Ορθοδόξων. Συνέβη τήν νύκτα τῆς 13ης πρός 14η Σεπτεμβρίου (κατά τό πάτριο ἑορτολόγιο) τοῦ ἔτους 1925, στήν περιοχή τῆς ᾿Αττικῆς, στό Μονύδριο τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου τοῦ Θεολόγου (στόν σημερινό Χολαργό), κατά τήν διάρκεια ἀγρυπνίας 2.000 περίπου ᾿Ορθοδόξων, μέ λειτουργό τόν ζηλωτή ῾Ιερέα ᾿Ιωάννη Φλῶρο.
"Τόν ἀπεθαύμασαν - γράφτηκε σχετικά - χιλιάδες πιστῶν καί ἄλλων, δεκάδων ἀστυνομικῶν καί φρουρῶν, πού ἐκραύγαζον τό "Κύριε ἐλέησον". Μέ τήν τρίτην αὐτήν ἐμφάνισιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἠσχολήθη ἐκτενῶς καί ὁ ἡμερήσιος τύπος τῆς ἐποχῆς, ὁ ὁποῖος ἐπεβεβαίωσε τό θαῦμα, ὅτι ἔγινε θαῦμα.
῾Ο Ζωηφόρος Σταυρός κατά τάς νυκτερινάς ἐκείνας ὥρας ὑπερέλαμπεν. Αἱ διαστάσεις του ἦταν πελώριαι... Τό φῶς Του ἡμίσειαν ὥραν περιέλαμπε καί ἐφώτιζε τό ἐξωκκλήσιον τοῦ ἁγίου ᾿Ιωάννου τοῦ Θεολόγου, ἀλλά καί τά πρόσωπα τῶν πιστῶν" (ἐφημερίδα "Φύλακες ᾿Ορθοδοξίας", φ. 7/Σεπτ. 1979, σελ. 58).
"Σταυρός πύρινος καί περίλαμπρος ἐξ οὐρανοῦ - γράφει ὁ μακαριστός Πρωτοσύγκελλος τῆς ᾿Εκκλησίας μας Πρωθιερεύς Εὐγένιος Τόμπρος - κατήρχετο καί περιήρχετο τοῦ ῾Ιεροῦ Ναοῦ, καταλάμπων ὡς φῶς τῆς ἡμέρας. ῾Η θεοσημεία τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐνέπλησε τρόμου τούς μαινομένους διώκτας καί ἐκράτησεν αὐτῶν τάς χεῖρας. ᾿Αλλά καί ἐπλήρωσε χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως τά πλήθη τῶν πιστῶν, μετά δακρύων πιπτόντων εἰς τά γόνατα, ὑμνούντων, εὐχαριστούντων καί δοξολογούντων τό θεσπέσιον τοῦ Κυρίου. Τό θαῦμα κατέδειξεν περιτράνως συνέπνευσιν τοῦ Θεοῦ εἰς τό ἑδραίωμα τῆς ἀπερικλείστου Πίστεώς μας" ("Βίος καί ἔργα ᾿Αρχιεπισκόπου Ματθαίου", 1963, σελ. 88).
14η Σεπτεμβρίου 1937.
῾Η Δ' ᾿Εμφάνισις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
῾Η Δ' ᾿Εμφάνισις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ συνέβη στήν νότια Κρήτη, στό ῎Ορος Κόφινας, τό βράδυ τῆς 13ης πρός 14η Σεπτεμβρίου 1937 (ἐ. ἡμ.), κατά τήν διάρκεια ἀγρυπνίας πρός τιμήν τῆς ῾Υψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Τό 1987 ἡ ῾Ιερά Μητρόπολις Κρήτης εἶχε τήν ἰδιαίτερη εὐλογία τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς 50ετηρίδος τῆς Δ' αὐτῆς ᾿Εμφανίσεως, μάλιστα παρουσίᾳ καί τοῦ Μακ. ᾿Αρχιεπισκόπου κ.κ. ΑΝΔΡΕΟΥ. ῾Ο ἑορτασμός αὐτός στάθηκε ἀφορμή νά ἀναζητηθοῦν οἱ ἐπιζῶντες αὐτόπτες μάρτυρες καί νά δημοσιευθοῦν στόν "Κήρυκα" δεκάδες σελίδες ἱστορικῶν καί ἀγωνιστικῶν λεπτομερειῶν.
῾Η θεοσημεία καί "θεόθεν βεβαίωσις" τῆς Δ' ᾿Εμφανίσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στο ῎Ορος Κόφινας, ἔγινε κατά τήν διάρκεια ἀγρυπνίας πού εἶχαν ὀργανώσει οἱ "αὐστηροί καί ἀσκητικοί Γεροντάδες τῆς Μονῆς Κουδουμᾶ", μέ λειτουργούς τούς μακαριστούς πλέον ῾Ιερεῖς τῶν Γ.Ο.Χ. Χαράλαμπο Σταματάκη καί Δημήτριο Βεργετάκη. Γιά τήν συνέχεια δανειζόμεθα τήν φωνή τοῦ "Κήρυκος" τοῦ ἔτους 1987.
"Τόπος συναντήσεως τῶν πιστῶν εἶχε ὁρισθεῖ τό ἐξωκκλήσι τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου, 300 περίπου μέτρα κάτω ἀπό τήν κορυφή τοῦ Κόφινα, μέ σκοπό ἀπό ἐκεῖ νά γίνει ἡ ἀνάβασις πρός τήν κορυφή, ὅπου ὑπάρχει ἐξωκκλήσιο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. ῾Εκατοντάδες πιστοί, ἄνθρωποι ἀπό ὅλα τά μέρη τῆς Κρήτης, ἄνθρωποι πού περπάτησαν καί δύο ἡμέρες γιά νά φθάσουν, εἶναι συγκεντρωμένοι στό ἐξωκκλήσιο τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου. Οἱ ἄσχημες καιρικές συνθῆκες ὅμως πού ἐπικρατοῦσαν στήν κορυφή τοῦ Σταυροῦ, ἐμπόδισαν τήν ἀνάβαση τῶν πιστῶν καί ἔτσι ἀποφασίσθηκε ἡ ἀγρυπνία νά γίνει ἐκεῖ.
῏Ηταν περίπου 10 τό βράδυ, ὅταν κατέφθασε "ἐπί τόπου" καί ἀστυνομική δύναμη μέ ἐπικεφαλῆς τόν ᾿Ανθυπομοίραρχο Καραμπινάκη (ἀπό τό χωριό Κανδῆλα), μέ σκοπό τήν... ὑπεράσπιση τῆς τάξεως. Αὐτή φαίνεται ἦταν ἡ οἰκονομία τοῦ Θεοῦ, νά βρίσκωνται καί ὄργανα τῆς Πολιτείας παρόντα, γιά νά ὁμολογηθεῖ ἔπειτα καί ἀπό ξένα στόματα τό ἐξαιρετικό γεγονός.
Περίπου τά μεσάνυκτα, οἱ ῾Ιερεῖς ἄρχισαν νά ψάλλουν τούς Χαιρετισμούς στόν Τίμιο Σταυρό... ῾Ο ζῆλος τῶν πιστῶν ἦταν μεγάλος. ῞Ολοι προσηύχοντο γονατιστοί, ἐπαναλαμβάνοντας τό "χαῖρε ξύλον μακάριον" καί τό "ἀλληλούϊα". Τότε ἀκριβῶς συνέβη ἡ ᾿Εμφάνισις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. ᾿Απότομα ἡ θύελλα κόπασε καί ἡ ὀμίχλη ὑποχώρησε καί διαλύθηκε. Φάνηκε τότε ἡ κορυφή τοῦ βουνοῦ καί τό ἐκκλησάκι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. ᾿Αμέσως μετά ἡ νύκτα φωτίσθηκε ἀπό τό λαμπρό καί ἐξαίσιο φῶς πού ἐξέπεμπε ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ Κυρίου μας, ὁ ῾Οποῖος εἶχε ἐμφανισθεῖ στήν κορυφή καί μέ τίς ἀκτίνες Του καταύγαζε τόν ναό καί τήν γύρω περιοχή. Μετά ἀπό ἀρκετή ὥρα ὁ Τίμιος Σταυρός μετακινήθηκε ἀπό τόν Κόφινα πρός τήν κορυφή τοῦ Ψηλορείτη (ὅπου σέ ὕψος 2.456 μέτρων ὑπάρχει ἐπίσης ναΐσκος πρός τιμήν τῆς ῾Υψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ).
Εἶναι δύσκολο νά ἑρμηνευθοῦν καί νά περιγραφοῦν οἱ στιγμές ἐκεῖνες καί τά συναισθήματα τῶν πιστῶν. Καί τοῦτο διότι τέτοιες στιγμές σταματᾶ τό μυαλό καί ἡ λογική τοῦ ἀνθρώπου, καταργεῖται ὁ χρόνος καί μένει μόνον τό βίωμα τοῦ θαύματος, τό ὁποῖο κατά τήν ἄφατο οἰκονομία Του παραχωρεῖ ὁ Θεός" ("Κήρυξ Γνησίων ᾿Ορθοδόξων", τ. 1987, σελ. 264 καί 328-329).
http://www.churchgoc.org/istorika/fauma_staurou1.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου