ΚΕΦΑΛΑΙΟ IΣΤ΄. Με ποιό τρόπο ξηµερώνοντας πρέπει να βγαίνη στη µάχη το πρωί ο στρατιώτης του Χριστού για να πολεµά

 

Αφου  ξυπνήσης  το  πρωί  και  προσευχηθής αρκετή  ωρα  λέγοντας, Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν µε, το πρώτο πράγµα που πρέπει να σκεφθής είναι αυτό, το να νοµίσης ότι βλέπης τον εαυτό σου κλεισµένο µέσα σε ένα τόπο και στάδιο29, το οποίο δεν είναι άλλο, παρά η ίδια σου καρδιά και όλος ο εσωτερικός άνθρωπος· µε αυτόν το νόµο, ότι όποιος εκεί δεν πολεµήσει, θα µένη για πάντα πεθαµένος·  και µέσα σε αυτό φαντάσου πως βλέπης µπροστά σου εκείνο τον εχθρό και εκείνη την κακή σου επιθυµία, την οποία αποφάσισες να πολεµήσης και είσαι έτοιµος να πληγωθής και να πεθάνης, αρκεί µόνο να την νικήσης. Και από µεν το δεξιό µέρος του σταδίου, πίστεψε πως βλέπης τον νικηφόρο σου Αρχιστράτηγο, τον Κύριο µας Ίησού Χριστό µε την Παναγία  του  Μητέρα  και  µε πολλά  τάγµατα Αγγέλων  και  Αγίων και µάλιστα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ· και από τήν αριστερή πλευρά, ότι βλέπης τον υπόγειο διάβολο µε τους δικούς του δαίµονες, για να ξεσηκώσουν το πάθος εκείνο και την κακή επιθυµία καταπάνω σου, και να σε παρακινήσουν να εγκαταλείψης τον πόλεµο και να υποταχθής σε αυτό· φαντάσου και πως ακούς µία φωνή, σάν από τον φύλακά σου Αγγελο,  να  σου  λέη  τα  εξής: 

 

Εσύ  σήµερα θα  πολεµήσης εναντίον αυτού  του πάθους και των άλλων σου εχθρών·  η  καρδιά σου ας  µη δειλιάση πλήρως και αποφύγης τον πόλεµον για τον φόβο ή άλλο περιορισµό µε κανένα τρόπο·  διότι ο Κύριος µας και Αρχιστράτηγος µας Ιησούς στέκεται εδώ περιτριγυρισµένος µαζί µε όλους τους χιλιάρχους και εκατοντάρχους του, δηλαδή µε όλα του τα δοξασµένα τάγµατα, για  να  πολεµήση όλους  τους  εχθρούς  σου  και  να  µη τους αφήση να σε καταπισέσουν ή να σε νικήσουν «Ο Κύριος θα πολεµήση για σας» (Εξοδ. 14,14). Οπότε, στάσου σταθερός, βίασε τον εαυτό σου, υπόµεινε τον πόνο που θα θέλης να αισθανθής κάποια  φορά, φώναζε πολλές φορές από τα σπλάγχνα της καρδιάς σου· «µη µε παραδώσης στη βουλιµία των εχθρών µου» (Ψαλµ. 26,18). Φώναζε τον Κύριό σου και την Παρθένο και όλους τους Αγίους και τις Αγίες· και θα νικήσης οπωσδήποτε· γιατί λέει· «Σας γράφω νέοι µου για να σας βεβαιώσω ότι έχετε νικήσει τον πονηρό» (Ιωάν. α' 2,13). Και αν εσύ είσαι αδύνατος και κακοµαθηµένος, ενώ οι εχθροί σου είναι δυνατοί και πολλοί, πολύ περισσότερες είναι οι βοήθειες εκείνου που σε έπλασε και σε λύτρωσε και  ασύγκριτα δυνατώτερος είναι  ο  Θεός  στον  πόλεµον αυτόν, όπως γράφτηκε· «Ο Κύριός σου είναι κραταιός και δυνατός στον πόλεµο» (Ψαλµ. 23,8). Και περισσότερο πόθο έχει αύτός για να σε σώση, παρά αυτόν που έχει ο έχθρός για να σε καταστρέψη. Γι’ αυτό πολέµα και µη βαρεθής ποτέ σου τον κόπο. Γιατί από τον κόπο και από την βία και την δοκιµασία, που αισθάνεσαι για την συνήθεια που έδειξες στο κακό, γεννάται η νίκη και ο µεγάλος θησαυρός, µε τον οποίο αγοράζεται η βασιλεία των ουρανών και ενώνεται η ψυχή για πάντα µε το Θεό.

 

Λοιπόν άρχισε στο όνοµα του Θεού να πολεµάς µε τα οχήµατα της απιστίας στον εαυτό σου και της ελπίδας και του θάρρους στο Θεό σου, µε την προσευχή και µε την εκγύµνασι·  µάλιστα δε µε το όχηµα της καρδιακής και νοερής προσευχής, το οποίο είναι το· Κύριε, Ιησού Χριστέ, όνοµα τόσο φοβερό, που σάν µαχαίρι µε δύο στόµατα στρέφεται µέσα στη καρδιά, µασάει και κατακόβει τους δαίµονες και τα πάθη·  γι’ αυτό σχετικά είπε ο Ιωάννης της Κλίµακας. «Ίησού ονόµατι, µάστιζε πολεµίους»· για  το  οποίο  µιλάµε ξεχωριστά  στο  µε΄ κεφάλαιο.  Με αυτά, λέω, πολεµάει εκείνο τον εχθρό και εκείνο το πάθος και την κακή επιθυµία, που σε πολεµάει την οποία είσαι αποφασισµένος να νικήσης µε την σειρά, που σου είπα στο ιγ΄ κεφάλαιο· δηλαδή πότε µε την αντίστασι, να τον πληγώνεις µέχρι θανάτου, πότε µε το µίσος, πότε µε τις πράξεις της αντίθετης αρετής· και έτσι, να κάνης πράγµατα που αρέσουν στο Θεό σου, ο οποίος, µε όλη την θριαµβεύουσα στον ουρανό Εκκλησία στέκεται αόρατα και βλέπει τον πόλεµό σου· για τον οποίο πόλεµο, δεν πρέπει να λυπάσαι σκεπτόµενος, οτι αφενός µεν είναι η υποχρέωσις που έχουµε όλοι µας να δουλεύουµε και να αρέσουµε στο Θεό και αφετέρου η ανάγκη που έχουµε να πολεµάµε, καθώς σου είπα απο πρίν. Γιατί, αν εγκαταλείψουµε αυτόν τον πόλεµο, οπωσδήποτε θα θανατωθούµε.

 

Επειτα, και αν φύγης προς στιγµή από τον κατά Θεόν αύτό πόλεµο σάν αποστάτης και παραδοθής στο κόσµο και σε όλες τις καλοπεράσεις και αναπαύσεις της σάρκας, ύστερα όµως και µε την πίεσί σου πάλι πρέπει να πολεµήσης και µε τόσες αντιθέσεις, που πολλές φορές να ιδρώνη το πρόσωπό σου και να καταπληγώνεται η καρδιά σου µε θανατηφόρες λυποθυµίες. Πότε; την ώρα των γηρατειών σου και του θανάτου σου. Οταν οι δαίµονες και όλα τα πάθη σου, πιθανόν να σε  έχουν  περικυκλώσει.  Και  τόσο  να  σε  συντρίψουν,  που  εσύ  µη µπορώντας,  ποιό  πρώτα  να  πολεµήσης,  θα  παραδοθής  σε  αιώνιο θάνατο. Γι’ αυτό, µη γίνης τόσο ανόητος, αγαπητέ, που να θέλης να πολεµάς τότε σε µία ώρα ασύµφορη άλλά σάν φρόνιµος, υπόµεινε τώρα την  κούρασι  του  πολέµου, για  να  νικήσης,  να  στεφανωθής  και  να ενωθής µε τον Θεό και εδώ και εκεί στη βασιλεία του την ουράνια· «Θυµήσου τον δηµουργό σου τις µέρες της νεότητός σου, πρίν ελθουν οι  µέρες οι  κακές  και  φθάσουν  τα  χρόνια  εκείνα  που  δεν  θα  έχης δύναµι» (Εκκλ. 12,1).